Wiadomości
Cukry występujące w napojach naturalnie bez podatku
23 lutego 2023
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 listopada 2022 r. (sygn. akt III FSK 934/22) w sprawie specjalnej opłaty cukrowej orzekł, że nie można jej naliczać od naturalnej słodyczy, która powstaje w napojach.
NSA wskazał, że stosownie do art. 12f ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (u.z.p.), w związku z art. 12a oraz art. 12b ust. 1 tej ustawy, cukry występujące w napojach naturalnie nie są objęte opłatą od środków spożywczych, a w efekcie ich ilość (zawartość) nie może wpływać na wysokość tej opłaty.
NSA wyjaśnił, że konstrukcji podstawy opodatkowania, w przypadku opłaty od środków spożywczych (w powiązaniu ze stawką podatkową), można doszukać się w art. 12f u.z.p. Jest nią „wartość cukrów”.
Stwierdził przy tym, że redakcja tego przepisu daleka jest od standardów legislacyjnych, którymi cechować powinny się zwłaszcza przepisy podatkowe (wg art. 217 Konstytucji RP). Jednak nawet przy takich usterkach redakcyjnych art. 12f u.z.p., wskazane w nim komponenty, do których zastosowanie znajdzie określona stawka (choć i tu ustawodawca nie posługuje się tym terminem, używając określenia „wysokość opłaty”), nie mogą być definiowane w sposób rozszerzający zakres przedmiotowy daniny publicznej, jaką jest opłata od środków spożywczych.
Zakres ten, wytyczający granice obowiązku podatkowego, wyznaczony został wyraźnie w art. 12a oraz 12b u.z.p. Ustalenie podstawy opodatkowania nie może zostać dokonane w oderwaniu od przedmiotu opodatkowania.
NSA stanął zatem po stronie podatnika. Wyjaśnił, iż błędne jest ustalenie podstawy opodatkowania opłatą od środków spożywczych wyłącznie na podstawie art. 12f ust. 1 u.z.p., w oderwaniu od zakresu przedmiotowego tej daniny wynikającego z art. 12a w zw. z art. 12b tej ustawy.
Skoro ustawodawca w art. 12b ust. 1 u.z.p. zdecydował o wyłączeniu z zakresu opodatkowania opłatą od środków spożywczych cukrów występujących w napojach naturalnie, to art. 12f ust. 1 tej ustawy nie stanowi podstawy rozszerzenia obowiązku daninowego o tę kategorię środków. Nie można zatem włączyć do podstawy opodatkowania ilości cukrów występujących w napojach naturalnie. Założenia przepisów o „podatku cukrowym" wyłączają spod jego ciężaru tę kategorię cukrów.
NSA uznał za błędny pogląd kształtujący się w orzecznictwie sądów administracyjnych, jakoby pojęcie „zawartości cukrów” należało odnosić do łącznej sumy wszystkich cukrów znajdujących się w napoju, tj. zarówno pochodzenia naturalnego, jak i dodatków wyszczególnionych w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p.
W konsekwencji NSA uchylił zaskarżony wyrok i kwestionowaną interpretację indywidualną Dyrektora KAS, nakazując temu organowi w toku ponownego postępowania uwzględnienie jego oceny prawnej.
NSA wskazał, że stosownie do art. 12f ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (u.z.p.), w związku z art. 12a oraz art. 12b ust. 1 tej ustawy, cukry występujące w napojach naturalnie nie są objęte opłatą od środków spożywczych, a w efekcie ich ilość (zawartość) nie może wpływać na wysokość tej opłaty.
NSA wyjaśnił, że konstrukcji podstawy opodatkowania, w przypadku opłaty od środków spożywczych (w powiązaniu ze stawką podatkową), można doszukać się w art. 12f u.z.p. Jest nią „wartość cukrów”.
Stwierdził przy tym, że redakcja tego przepisu daleka jest od standardów legislacyjnych, którymi cechować powinny się zwłaszcza przepisy podatkowe (wg art. 217 Konstytucji RP). Jednak nawet przy takich usterkach redakcyjnych art. 12f u.z.p., wskazane w nim komponenty, do których zastosowanie znajdzie określona stawka (choć i tu ustawodawca nie posługuje się tym terminem, używając określenia „wysokość opłaty”), nie mogą być definiowane w sposób rozszerzający zakres przedmiotowy daniny publicznej, jaką jest opłata od środków spożywczych.
Zakres ten, wytyczający granice obowiązku podatkowego, wyznaczony został wyraźnie w art. 12a oraz 12b u.z.p. Ustalenie podstawy opodatkowania nie może zostać dokonane w oderwaniu od przedmiotu opodatkowania.
NSA stanął zatem po stronie podatnika. Wyjaśnił, iż błędne jest ustalenie podstawy opodatkowania opłatą od środków spożywczych wyłącznie na podstawie art. 12f ust. 1 u.z.p., w oderwaniu od zakresu przedmiotowego tej daniny wynikającego z art. 12a w zw. z art. 12b tej ustawy.
Skoro ustawodawca w art. 12b ust. 1 u.z.p. zdecydował o wyłączeniu z zakresu opodatkowania opłatą od środków spożywczych cukrów występujących w napojach naturalnie, to art. 12f ust. 1 tej ustawy nie stanowi podstawy rozszerzenia obowiązku daninowego o tę kategorię środków. Nie można zatem włączyć do podstawy opodatkowania ilości cukrów występujących w napojach naturalnie. Założenia przepisów o „podatku cukrowym" wyłączają spod jego ciężaru tę kategorię cukrów.
NSA uznał za błędny pogląd kształtujący się w orzecznictwie sądów administracyjnych, jakoby pojęcie „zawartości cukrów” należało odnosić do łącznej sumy wszystkich cukrów znajdujących się w napoju, tj. zarówno pochodzenia naturalnego, jak i dodatków wyszczególnionych w art. 12a ust. 1 pkt 1 u.z.p.
W konsekwencji NSA uchylił zaskarżony wyrok i kwestionowaną interpretację indywidualną Dyrektora KAS, nakazując temu organowi w toku ponownego postępowania uwzględnienie jego oceny prawnej.
