Wiadomości
Możliwość skrócenia okresu amortyzacji budynków
03 października 2023
Ustawa z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych1 wprowadza możliwość skrócenia okresu amortyzacji środków trwałych w postaci budynków i budowli niemieszkalnych z 40 lat odpowiednio do 5 lub 10 lat.
KTO SKORZYSTA Z MOŻLIWOŚCI SKRÓCENIA OKRESU AMORTYZACJI BUDYNKÓW?
Adresatami nowych rozwiązań są mikro, mali i średni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terenie gmin położonych w powiatach o wysokim wskaźniku bezrobocia, będących jednocześnie gminami o niskim dochodzie w przeliczeniu na mieszkańca.
Celem wspomnianej nowelizacji jest wsparcie mikro-, małych i średnich przedsiębiorców prowadzących działalność w gminach o wysokim wskaźniku bezrobocia, będących jednocześnie gminami o niskim dochodzie w przeliczeniu na mieszkańca. Ma temu służyć skrócenie okresu amortyzacji środków trwałych w postaci budynków i budowli niemieszkalnych z 40 lat do 5 lat albo 10 lat – w zależności od poziomu bezrobocia. Możliwość ta ma dotyczyć obszarów o wysokim bezrobociu i niskim poziomie dochodów podatkowych, zagrożonych procesem wyludnienia.
Ma to być zachęta dla inwestorów do tworzenia miejsc pracy tam gdzie występuje ważny problem społeczny.
Nowelizacja wprowadza zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl nowych przepisów podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców będą mogli indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki. Środek trwały musi znajdować się na obszarze gminy:
» zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi co najmniej 120% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, oraz » w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie jest mniejszy niż 100% wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin.
W sytuacji, gdy środek trwały znajduje się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi:
» od 120% do 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji dla tego środka trwałego nie może być krótszy niż 10 lat;
» powyżej 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji dla tego środka trwałego nie może być krótszy niż 5 lat.
Spełnienie powyższych warunków ustala się na miesiąc, w którym wystąpiło jedno z następujących zdarzeń, tj.:
1. uprawomocniła się decyzja o pozwoleniu na budowę;
2. upłynął termin na wniesienie sprzeciwu wobec dokonanego zgłoszenia budowy albo wydano zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia takiego sprzeciwu;
3. środek trwały został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – w przypadku gdy budowa tego środka trwałego nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy lub z innych przyczyn nie doszło do wydania takiej decyzji albo dokonania
takiego zgłoszenia.
Nowe przepisy określają, co należy rozumieć przez przeciętną stopę bezrobocia w powiecie i przeciętną stopę bezrobocia w kraju oraz przez wskaźnik dochodów podatkowych oraz nakładają na Ministra Finansów obowiązek ogłaszania wartości tych wskaźników w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” – w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku.
OD KIEDY BĘDĄ STOSOWANE NOWE PRZEPISY?
Zgodnie z przepisem przejściowym nowo wprowadzane regulacje będą miały zastosowanie do środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, w przypadku których po dniu 31 grudnia 2023 r.:
1. nastąpiło uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę albo
2. upłynął termin na wniesienie sprzeciwu wobec dokonanego zgłoszenia budowy albo wydanie zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia takiego sprzeciwu, albo
3. nastąpiło wprowadzenie po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli budowa tego środka trwałego nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy lub z innych przyczyn nie doszło do wydania takiej decyzji albo dokonania takiego zgłoszenia.
Nowelizacja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r., z wyjątkiem przepisów nakładających na Ministra Finansów
obowiązek ogłaszania wartości wskaźników, które weszły w życie z dniem 5 września 2023 r.
KTO SKORZYSTA Z MOŻLIWOŚCI SKRÓCENIA OKRESU AMORTYZACJI BUDYNKÓW?
Adresatami nowych rozwiązań są mikro, mali i średni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terenie gmin położonych w powiatach o wysokim wskaźniku bezrobocia, będących jednocześnie gminami o niskim dochodzie w przeliczeniu na mieszkańca.
Celem wspomnianej nowelizacji jest wsparcie mikro-, małych i średnich przedsiębiorców prowadzących działalność w gminach o wysokim wskaźniku bezrobocia, będących jednocześnie gminami o niskim dochodzie w przeliczeniu na mieszkańca. Ma temu służyć skrócenie okresu amortyzacji środków trwałych w postaci budynków i budowli niemieszkalnych z 40 lat do 5 lat albo 10 lat – w zależności od poziomu bezrobocia. Możliwość ta ma dotyczyć obszarów o wysokim bezrobociu i niskim poziomie dochodów podatkowych, zagrożonych procesem wyludnienia.
Ma to być zachęta dla inwestorów do tworzenia miejsc pracy tam gdzie występuje ważny problem społeczny.
Nowelizacja wprowadza zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl nowych przepisów podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców będą mogli indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki. Środek trwały musi znajdować się na obszarze gminy:
» zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi co najmniej 120% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, oraz » w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie jest mniejszy niż 100% wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin.
W sytuacji, gdy środek trwały znajduje się na obszarze gminy zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi:
» od 120% do 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji dla tego środka trwałego nie może być krótszy niż 10 lat;
» powyżej 170% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju – okres amortyzacji dla tego środka trwałego nie może być krótszy niż 5 lat.
Spełnienie powyższych warunków ustala się na miesiąc, w którym wystąpiło jedno z następujących zdarzeń, tj.:
1. uprawomocniła się decyzja o pozwoleniu na budowę;
2. upłynął termin na wniesienie sprzeciwu wobec dokonanego zgłoszenia budowy albo wydano zaświadczenie o braku podstaw do wniesienia takiego sprzeciwu;
3. środek trwały został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – w przypadku gdy budowa tego środka trwałego nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy lub z innych przyczyn nie doszło do wydania takiej decyzji albo dokonania
takiego zgłoszenia.
Nowe przepisy określają, co należy rozumieć przez przeciętną stopę bezrobocia w powiecie i przeciętną stopę bezrobocia w kraju oraz przez wskaźnik dochodów podatkowych oraz nakładają na Ministra Finansów obowiązek ogłaszania wartości tych wskaźników w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” – w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku.
OD KIEDY BĘDĄ STOSOWANE NOWE PRZEPISY?
Zgodnie z przepisem przejściowym nowo wprowadzane regulacje będą miały zastosowanie do środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, w przypadku których po dniu 31 grudnia 2023 r.:
1. nastąpiło uprawomocnienie się decyzji o pozwoleniu na budowę albo
2. upłynął termin na wniesienie sprzeciwu wobec dokonanego zgłoszenia budowy albo wydanie zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia takiego sprzeciwu, albo
3. nastąpiło wprowadzenie po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli budowa tego środka trwałego nie wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy lub z innych przyczyn nie doszło do wydania takiej decyzji albo dokonania takiego zgłoszenia.
Nowelizacja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r., z wyjątkiem przepisów nakładających na Ministra Finansów
obowiązek ogłaszania wartości wskaźników, które weszły w życie z dniem 5 września 2023 r.
